Waarom deze keus?
Mevrouw A.B. den Besten-De With is 100 jaar oud en nog helder van geest. Een verhaaltje in de kroniek hoeft voor haar niet zo, maar ze laat zich overhalen door schoondochter Janny. Haar verhaal kan nu immers nog worden opgetekend. Zonder dralen kiest mevrouw Den Besten uit haar herinneringen ‘de hoge bomen van Achthoven’. ,,Dat is de plek waar ik geboren ben. Op de middelste boerderij, in de scherpe bocht van de dijk in Achthoven. Ik was de vijfde van acht kinderen. Die bomen herinner ik me nog heel goed.’’ ,,Toen ik ruim 5 jaar was, ging ik naar de School met den Bijbel aan de Laak,’’ herinnert ze zich. ,,Hanna van Tienhoven woonde dichtbij en kwam mij ophalen. We liepen samen naar school. Wat was het toch vaak koud op die dijk. Gelukkig mochten we als het erg koud of winderig was onderlangs lopen. Wel moesten we dan zachtjes doen, want we kwamen langs de eendenkooi en o wee als jachtopzichter Stravers ons hoorde. Als het heel warm was mochten we water drinken bij Maaike ‘van het fort’. Maaike moest zelf eerst water kopen want ze had geen welput, zoals bij ons thuis. Op de Dorpsstraat was een pomp, die moest in de morgen eerst goed doorgepompt worden voordat er schoon welwater uitkwam.’’
Hoe was het toen op school?
Mevrouw De Besten herinnert zich haar vroege schooltijd nog goed. ,,Vόόr in de klas hing een plaat met aap, noot, mies, wim, zus, jet enzovoort. Ik kreeg een griffel en een lei en later een schrift met lijntjes, een pen en een potje inkt. We hadden geen vrije woensdagmiddag maar wel op zaterdag vrij. Na schooltijd speelde ik vaak met mijn buurmeisjes Neeltje en Annie ’t Lam. ,,Ik ben één keer op schoolreisje geweest, samen met de kinderen van de openbare school. We werden met paard en wagen naar Vreeswijk gebracht en gingen met de paardentram naar Utrecht. Vandaar naar Amsterdam met de trein. We bezochten het Rijksmuseum en Artis. Ik vond beide erg mooi.’’ ,,Na mijn zesde schooljaar ging ik thuis werken, er was veel te doen op de boerderij. Koeien melken en kaas maken, daar was ik goed in. Ook in huis moest ik meehelpen. Sinds mijn trouwen woon ik in Heien Boeicop. De Lek heb ik nooit gemist, de hoge bomen wel, die vond ik zo mooi.’’
Janny den Besten/Ronnie Hendriks