
Naam: Amel de Wit
Geboren: 5 september 1944 (dolle dinsdag) in Lexmond
Woonplaats: Lexmond
Vader: Cornelis de Wit, Ameide
Moeder: Aaltje van den Heuvel

Waarom deze keus?
Het Sportcomplex het Bosch is zo’n 30 jaar geleden tot stand gekomen op initiatief van de gemeente Lexmond en gerealiseerd met vrijwilligers uit alle verenigingen. Amel is er bijna vanaf het begin bij betrokken geweest. Het is wat hem betreft een gouden greep geweest van de gemeente. ,,Er werd al jarenlang steen en been geklaagd over het voetbalveld van de Lekvogels. Dat lag toen in de uiterwaard waar nu de ‘Lexmondse camping’ is. Het was natuurlijk zonde om dat door de week onbenut te laten liggen. Dus graasden er koeien op en moest er zaterdags eerst stront geschept worden, voordat er gevoetbald werd. Door alle verenigingen bij elkaar te brengen in de Sportstichting is een enorme impuls gegeven aan het verenigingsleven van Lexmond.’’ Zijn motivatie om zo lang al actief te zijn bij de Sportstichting: “Verantwoordelijkheid nemen voor dat deel van de Lexmondse samenleving. Bovendien moet je het wel leuk vinden om het zo lang vol te houden. Het bestuur is een prettige stabiele ploeg.”
Wat betekent Het Bosch voor u?
Het Bosch brengt voor Amel twee dingen samen. Zijn vrijwilligerswerk als bestuurslid van de Sportstichting. Hij is in 1978 in het bestuur gekomen als afgevaardigde van de trimvereniging. Twee jaar later werd hij secretaris van het bestuur en is dat nog steeds. Maar Het Bosch is vooral ook de herinnering aan zijn opa van moeders kant. De opa naar wie hij is vernoemd: Amel van den Heuvel. Opa is geboren in 1896 en woonde op de Kortenhoevenseweg in het eerste rijtje van negen huizen dat door de woningbouwvereniging is gebouwd. Opa was grondwerker en vaak lang van huis als hij geen werk in de buurt had. Weg van zondagavond tot zaterdagavond. Zijn enige hobby was tuinieren: een bloementuin bij het huis en een moestuin op het volkstuincomplex Het Bosch. Opa is jong gestorven en Amel heeft hem maar 10 jaar bewust meegemaakt. Dat waren belangrijke jaren. ,,Ik ben heel wat zaterdagen met hem mee geweest naar de tuin. Dat was prachtig: er viel daar van alles te beleven, in de slootjes en onder de appelboom.” Amel herinnert zich opa als een zachtaardige man en een sociaal voelend mens, een echte socialist, in de goede zin van het woord.
Marianne Wittebol
De keuze van…
Walter van Zijderveld:
de haven van Lexmond
Stef de Ridder:
het uurwerk in de toren van Lexmond
Peter Kleppe:
de zonnewijzer van de woningbouwvereniging
Marjan van de Graaf:
de treurwilg met een ziel
Amel de Wit:
sportcomplex Het Bosch
Wim van Honk:
het rechthuis van Lakerveld
Marianne Wittebol:
de polder Achthoven
Jan Schaafsma:
de pomp van Jan Holl
Ronnie Hendriks:
de kastanje van Jan van Hemert
Jan Verhoef:
het stiggie met de knotwilgen
Henk de Vaal:
de bevlogenheid van opa De Vaal
‘Juf’ Janny Nobel:
de School met de Bijbel
Mevr. A.B. den Besten-De With:
de hoge bomen van Lakerveld
Peter de Pater:
de vlucht van Ivan Hollomon
Herman Molenaar:
de omroeper van Lexmond
Bas de Groot:
de buurtschap Achthoven
Piet Westerhoud:
buurtschap Zwaanskuiken
Ida Schep-Bosch:
een kledingschat op zolder
Henk de With:
de Gregoriushoeve in Lexmond
Anton Haag:
de polder Neder-Boeicop
Jan de Jong:
de afgetopte molen
Lies Bassa:
de eindeloze polder
Cees Spek:
de levendige Dorpsstraat
Wilco den Hartog:
de meesterswoning
Rinus Langerak:
de Zipkaai
Marry van Zessen:
de kersenboomgaard
Elbert van Wijk:
de parochietuin
Arie van der Zouwen:
de Lekdijk