Waarom deze keus?
Het Sportcomplex het Bosch is zo’n 30 jaar geleden tot stand gekomen op initiatief van de gemeente Lexmond en gerealiseerd met vrijwilligers uit alle verenigingen. Amel is er bijna vanaf het begin bij betrokken geweest. Het is wat hem betreft een gouden greep geweest van de gemeente. ,,Er werd al jarenlang steen en been geklaagd over het voetbalveld van de Lekvogels. Dat lag toen in de uiterwaard waar nu de ‘Lexmondse camping’ is. Het was natuurlijk zonde om dat door de week onbenut te laten liggen. Dus graasden er koeien op en moest er zaterdags eerst stront geschept worden, voordat er gevoetbald werd. Door alle verenigingen bij elkaar te brengen in de Sportstichting is een enorme impuls gegeven aan het verenigingsleven van Lexmond.’’ Zijn motivatie om zo lang al actief te zijn bij de Sportstichting: “Verantwoordelijkheid nemen voor dat deel van de Lexmondse samenleving. Bovendien moet je het wel leuk vinden om het zo lang vol te houden. Het bestuur is een prettige stabiele ploeg.”
Wat betekent Het Bosch voor u?
Het Bosch brengt voor Amel twee dingen samen. Zijn vrijwilligerswerk als bestuurslid van de Sportstichting. Hij is in 1978 in het bestuur gekomen als afgevaardigde van de trimvereniging. Twee jaar later werd hij secretaris van het bestuur en is dat nog steeds. Maar Het Bosch is vooral ook de herinnering aan zijn opa van moeders kant. De opa naar wie hij is vernoemd: Amel van den Heuvel. Opa is geboren in 1896 en woonde op de Kortenhoevenseweg in het eerste rijtje van negen huizen dat door de woningbouwvereniging is gebouwd. Opa was grondwerker en vaak lang van huis als hij geen werk in de buurt had. Weg van zondagavond tot zaterdagavond. Zijn enige hobby was tuinieren: een bloementuin bij het huis en een moestuin op het volkstuincomplex Het Bosch. Opa is jong gestorven en Amel heeft hem maar 10 jaar bewust meegemaakt. Dat waren belangrijke jaren. ,,Ik ben heel wat zaterdagen met hem mee geweest naar de tuin. Dat was prachtig: er viel daar van alles te beleven, in de slootjes en onder de appelboom.” Amel herinnert zich opa als een zachtaardige man en een sociaal voelend mens, een echte socialist, in de goede zin van het woord.
Marianne Wittebol