De levendige Dorpsstraat
Cees Spek is geboren en getogen in de dorpsstraat van Lexmond. Hij is geboren tegenover de door zijn opa gestarte machinale klompenmakerij op nr 90-92. Al snel zijn de ouders van Cees verhuisd naar de klompenmakerij. Daar groeide Cees op. De klompenmakerij was voor die tijd een redelijk groot bedrijf: twee vaste en enkele losse krachten, jongens die net van school waren en nog te jong om ergens anders te gaan werken. De Dorpsstraat was toentertijd een levendige bedoening met veel winkeltjes en bedrijven: drie bakkers, een slager, ’t snoepwinkeltje van Mien Veen, twee kappers, kruideniers en garage Burggraaf. Die garage Burggraaf was een belangrijke plek voor Cees: ,,Daar werkte mijn ome Dries en zo liep ik er vaak als ‘hulpje’.” Inmiddels woont Cees met – zoals hij zelf zegt zijn grote liefde – Truus van Eck in de voormalige showroom van de garage. Zijn zoon Nils-Jan woont met Astrid en hun kinderen in het pand dat vroeger garage was. Astrid runt daar een dagopvang.
Waarom deze keuze?
,,De Dorpsstraat is vertrouwd, een veilige plek waar je je thuis voelt. En aan die straat zijn zoveel prettige jeugdherinneringen verbonden. Ik liep altijd wel met vriendjes op straat. Hollen over de losse planken over de goot van de open waterafvoer. Of ietsje verderop oorlogje spelen in de grienden. En als er veel blad lag in de Dorpsstraat brachten we dat met kruiwagens naar de brandsloot, om dammen te bouwen. Ging die sloot nog meer stinken.” Dat kon makkelijk dat spelen in de straat, want heel veel verkeer en auto’s waren er nog niet in die tijd. ,,Vader had een auto. Die deelde hij met bakker Jan Veen. Die gebruikte de auto ’s morgens om brood te venten en mijn vader ’s middags.” Tegenover zijn huidige huis op nr 91 stond vroeger tijdens het Oranjefeest de muziektent. ,,Dat was ieder jaar weer een hele belevenis. We deden stoelendans. En liepen met groepjes jongens en meisjes rondjes door het dorp. Dan werd de muziek steeds zachter, en weer harder als je dichterbij kwam .”
Wat is er bijzonder aan de Dorpsstraat
,,Eigenlijk is de Dorpsstraat niet zo heel bijzonder, maar voor mij viel daar altijd iets te beleven. Zoals wanneer er vrachtauto’s de dijk op wilden. Dat ging niet vanzelf. Dan kwamen we uit de klompenmakerij snel met blokken hout aan om steeds achter de wielen te leggen, om zo de auto’s de dijk op te krijgen.” ,,Of in een strenge winter als de Dorpsstraat richting dijk helemaal vol met sneeuw lag en je daar met de slee van de dijk kon glijden.”
Marianne Wittebol