De brug naar de oude boerderij
Waarom deze keus?
In Hei- en Boeicop liggen heel wat bruggen over de wetering. Ze zijn er in alle soorten en maten. Van beton, van hout of gemetselde stenen. In boogvorm of gewoon rechttoe rechtaan. Sommige zijn voorzien van fraai hekwerk, andere hebben slechts een opstaand randje of helemaal geen wering. Geen brug is eender en dat geldt zeker ook voor de staat waarin ze verkeren. Een zootje ongeregeld dus, met hier en daar een pareltje dat herinnert aan vroeger. De vraag aan Eip Aantjes welke plek bijzondere betekenis voor hem heeft, levert een verrassend antwoord op: de brug die vanaf de Hei- en Boeicopseweg toegang geeft tot zijn erf.
‘Er heeft weer eens iemand tegenaan gezeten’, herinnert Eip zich de woorden van zijn vader. Hij sprak ze niet één of twee keer uit. Nee, met regelmaat werd het sierhekwerk beschadigd. ,,Ik hoor het mijn vader weer zeggen.” Het was oorspronkelijk maar een smalle brug en het verkeer dat eroverheen moest, zoals melkwagens en tractoren, werd steeds massiever. Uiteindelijk belandden, na de zoveelste aanrijding, de resten van het hekwerk ergens achter op het terrein. ,,Ik heb wel eens geprobeerd het te herstellen,” zegt Eip, ,,maar gietijzer werkt niet echt mee. Dan maar zonder.” Eips ouders vestigden zich in 1947 in Hei- en Boeicop. Vader kwam uit Lopikerkapel, moeder uit Den Haag, ,,Dat was voor mijn moeder een grote stap.”
Emigratie
Toen Eip 6 jaar was, emigreerde het gezin naar Brazilië, zoals meer mensen uit de omgeving. Maar het was niet het beloofde land. Het was hard ploeteren en de culturele verschillen waren groot. ,,Te groot, zeker voor mijn moeder.” Na een jaar besloot het gezin het avontuur te stoppen. Waarom jezelf langer kwellen. Een terugkeer die Eips opa wel had voorzien. ,Hij had geadviseerd om de boerderij niet te verkopen, maar voor zes jaar te verpachten. Na terugkomst vond het gezin voor vijf jaar onderdak in een boerderij van de familie Brouwer, even verderop aan de Hei- en Boeicopseweg. Daarna kwam in 1970 de eigen boerderij weer beschikbaar.
Gemakkelijk was die terugkeer naar Nederland overigens niet. ‘Die dachten even snel rijk te worden’, klonk het smalend en begriploos. Het kwam aan op een dikke huid om door te kunnen gaan. ,,Als kind begreep ik dat al niet,” zegt Eip, ,,waarom reageren mensen zo, zo negatief. Ik ben voor verbinding, elkaar respecteren. Het samen doen.” Waarmee Eip zijn keuze voor de brug, de verbinding, extra betekenis geeft.
Op de tractor
Vader Arie Aantjes boerde goed. Hij ging uitdagingen niet uit de weg. Hij was een van de eersten met een melkmachine en een van de eersten met een tractor. Aanvankelijk leek geen van de vijf kinderen interesse te hebben om de boerderij voort te zeten. Maar jongste zoon Eip verraste zijn vader. ,,Ik had geen idee wat ik wilde doen. Dus ik ben mijn vader gaan helpen en bleef op de boerderij.”
Het bedrijf was te klein om als melkveehouderij lonend te zijn. Eip schakelde over op varkens. Eind jaren 90 kwam echter ook daar een eind aan. Onder meer door ziekten, die de varkensfokkerij teisterden. Wilgenhoeve Eip en zijn vrouw Carla (werkzaam in de zorg) vonden een nieuwe toekomst in het oprichten van een woonzorgvoorziening voor ouderen, onder de naam Wilgenhoeve. De overheid maakte zich sterk om de varkenshouderij te saneren, omdat veel bedrijven op de rand van de afgrond balanceerden en ook de milieueisen werden aangescherpt. ,,Een win-winsituatie. Varkens weg en extra opvang voor ouderen, waaraan grote behoefte bestond,” zegt Eip.
Met de bouw van De Wilgenhoeve, in het begin van deze eeuw, kwam er ook een tweede brug over de wetering. De oude brug lag er sindsdien jarenlang werkeloos bij. Tot ontevredenheid van Eip zelf. Hij en Carla hebben veel tijd, geld en energie gestoken in het zoveel mogelijk terugbrengen van de boerderij in de oude staat. De fraaie gevel is daar een mooi voorbeeld van. Het opknappen van de brug was een logisch vervolg. Hard nodig, omdat de fundering niet echt betrouwbaar was. Tien jaar geleden werd de klus geklaard. De brug werd in ere hersteld mét een fraai sierhekwerk. De brug is breder dan de oude en Eip heeft de woorden van zijn vader nog niet hoeven herhalen: ‘Er heeft weer eens iemand tegenaan gezeten’.
Ronnie Hendriks