De keuze van Herman Molenaar: de omroeper van Lexmond

Herman Molenaar.

Naam: Herman Molenaar

Geboren: 10 februari 1944 in Lexmond

Woonplaats: Lexmond

Vader: A. Molenaar, Lexmond

Moeder: H. Verhoeven, Den Haag

Standbeeld voor de dorpsomroeper.

Waarom deze keus?

,,Het beeld van de dorpsomroeper in de Dorpstraat van Lexmond symboliseert de ouderwetse en nieuwe manier van nieuwsbrengen. De historische vereniging heeft het initiatief genomen voor dit beeld en het is tot stand gekomen met subsidie van de gemeente en De Goede Woning. Officieel lijkt het beeld niet op de laatste dorpsomroeper van Lexmond en toch zullen veel ouderen er de laatste dorpsomroeper van hun jeugd Gart Veen in herkennen.’’

Welke rol speelt het beeld van de dorpsomroeper?

Herman vond bij zijn moeder een tasje met vijftien oude foto’s van Lexmond. Die foto’s waren het begin van een grote verzameling oude foto’s die Molenaar van het dorp Lexmond bijeenbracht. De oude geschiedenis van Lexmond heeft hij vastgelegd in beelden. Daardoor raakte Herman betrokken bij de werkgroep die uiteindelijk leidde tot de Vereniging Historisch Lexmond en Hei- en Boeicop. De realisatie van het beeld is voor Herman een van de mooiste activiteiten van zijn tijd als bestuurslid van de vereniging. ,,Met dit beeld heeft de vereniging iets heel concreets, dagelijks zichtbaar aan het dorp gegeven.’’

Wie was de dorpsomroeper?

,,Het beeld staat voor een typisch dorpsfiguur, Gerrit Veen: Een man van weinig woorden die in stilte zijn werk deed, maar bij de begrafenissen altijd voorop liep. Een man die tot de verbeelding sprak en een bekend dorpsfiguur.’’ Veen werd in 1888 op Kortenhoeven geboren als boerenzoon. Hij nam cafe ‘Lekzicht’ over bij de aanlegsteiger van ‘Reederij op de Lek’. Voor de rederij nam hij het vrachtgoed aan en leverde het af. Hij incasseerde het stalgeld van de bootpassagiers, die hun fiets bij hem stalden. Vanaf 1926 was hij ook bode bij de gemeente Lexmond. Dat betekende in die tijd niet alleen de gemeentepost rondbrengen, maar ook het innen van de honden- en straatbelasting. Bode is hij tot zijn 77ste gebleven. Veen was voorts afslager en marktmeester en hij had de leiding bij begrafenissen. Hij bracht dan vooraf bij iedereen in het dorp een rouwkaart. En al was het een stille man, hij was een bekend figuur in Lexmond. ,,Dat beeld, dat is Gerrit Veen,’’ aldus Herman Molenaar.

Marianne Wittebol

 

De keuze van…

Walter van Zijderveld:
de haven van Lexmond

Stef de Ridder:
het uurwerk in de toren van Lexmond

Peter Kleppe:
de zonnewijzer van de woningbouwvereniging

Marjan van de Graaf:
de treurwilg met een ziel

Amel de Wit:
sportcomplex Het Bosch

Wim van Honk:
het rechthuis van Lakerveld

Marianne Wittebol:
de polder Achthoven

Jan Schaafsma:
de pomp van Jan Holl

Ronnie Hendriks:
de kastanje van Jan van Hemert

Jan Verhoef:
het stiggie met de knotwilgen

Henk de Vaal:
de bevlogenheid van opa De Vaal

‘Juf’ Janny Nobel:
de School met de Bijbel

Mevr. A.B. den Besten-De With:
de hoge bomen van Lakerveld

Peter de Pater:
de vlucht van Ivan Hollomon

Herman Molenaar:
de omroeper van Lexmond

Bas de Groot:
de buurtschap Achthoven

Piet Westerhoud:
buurtschap Zwaanskuiken

Ida Schep-Bosch:
een kledingschat op zolder

Henk de With:
de Gregoriushoeve in Lexmond

Anton Haag:
de polder Neder-Boeicop

Jan de Jong:
de afgetopte molen

Lies Bassa:
de eindeloze polder

Cees Spek:
de levendige Dorpsstraat

Wilco den Hartog:
de meesterswoning

Rinus Langerak:
de Zipkaai

Marry van Zessen:
de kersenboomgaard

Elbert van Wijk:
de parochietuin

Arie van der Zouwen:
de Lekdijk