
Naam: Ida Schep-Bosch
Geboren: 11 februari 1929 in Jaarsveld
Woonplaats: Lexmond (Lakerveld)
Vader: Johannes Bosch, Jaarsveld
Moeder: Peternella Johanna van den Berg, Schoonrewoerd

Waarom deze keus?
Voor Ida Schep, een kwieke vrouw van 84 jaar, is de keus niet moeilijk: haar kledingschat op zolder. Oude, historische kleding is haar passie, haar lust en haar leven. Ida’s woonboerderij op Lakerveld heeft veel weg van een museum. Binnen een prachtige haard met oude tegels en overal bijzondere snuisterijen, zoals oude emaillen bakjes, kannen en servies. De zolder is een waar eldorado voor wie van oude kleding houdt. Er is een uitgebreide verzameling, prachtig uitgestald met hier en daar borden met spreuken die door haar overleden man Goof zijn geschreven.
Wat betekent de oude kleding voor u?
Ida Schep heeft van haar passie min of meer haar beroep gemaakt. Toen haar man ziek werd, ging ze aan de slag met kleding en poppen. Er werd nieuwe kleding genaaid en ze nam ook kleding over van anderen, zoals de fraaie collectie van de historische vereniging in Giessenburg. Uit de huidige verzameling wordt regelmatig verhuurd. ,,Bijvoorbeeld aan toneelclubs,’’ zegt Ida. ,,Maar ook voor historische bijeenkomsten, boerenbruiloften, schoolfeesten, de kaarsjesavond in Nieuwpoort en noem maar op.’’ Ida is een expert in het op flatterende manier aankleden van haar bezoekers. Van een van die gelegenheden, waarbij iemand twijfelde of ze wel mooi aangekleed zou kunnen worden, dateert een spreuk van haar man Goof die op de zolder op de deur hangt:
Op deze zolder
Wordt niet over
Dik en dun gesproken
Niet over groot en klein
We houden het fijn.
De tekst illustreert dat iedereen bij Ida mooi de deur uitgaat. De Lakerveldse denkt nog niet aan stoppen. De verzameling geeft haar veel plezier en door het verhuren van de kleding blijft ze ook steeds nieuwe mensen ontmoeten. ,,Ik geniet er elke dag van.’’ Net als het wonen in Lakerveld: ,,Dit is een fijne gemeenschap . De mensen staan altijd voor elkaar klaar. En zo redden wij, als toch wat kwetsbare oudjes, het prima.’’
Marianne Wittebol
De keuze van…
Walter van Zijderveld:
de haven van Lexmond
Stef de Ridder:
het uurwerk in de toren van Lexmond
Peter Kleppe:
de zonnewijzer van de woningbouwvereniging
Marjan van de Graaf:
de treurwilg met een ziel
Amel de Wit:
sportcomplex Het Bosch
Wim van Honk:
het rechthuis van Lakerveld
Marianne Wittebol:
de polder Achthoven
Jan Schaafsma:
de pomp van Jan Holl
Ronnie Hendriks:
de kastanje van Jan van Hemert
Jan Verhoef:
het stiggie met de knotwilgen
Henk de Vaal:
de bevlogenheid van opa De Vaal
‘Juf’ Janny Nobel:
de School met de Bijbel
Mevr. A.B. den Besten-De With:
de hoge bomen van Lakerveld
Peter de Pater:
de vlucht van Ivan Hollomon
Herman Molenaar:
de omroeper van Lexmond
Bas de Groot:
de buurtschap Achthoven
Piet Westerhoud:
buurtschap Zwaanskuiken
Ida Schep-Bosch:
een kledingschat op zolder
Henk de With:
de Gregoriushoeve in Lexmond
Anton Haag:
de polder Neder-Boeicop
Jan de Jong:
de afgetopte molen
Lies Bassa:
de eindeloze polder
Cees Spek:
de levendige Dorpsstraat
Wilco den Hartog:
de meesterswoning
Rinus Langerak:
de Zipkaai
Marry van Zessen:
de kersenboomgaard
Elbert van Wijk:
de parochietuin
Arie van der Zouwen:
de Lekdijk