Herinneringen aan de L.V.V.

Ing. H. Stravers

Bij de lezing van “De L.V.V. gaat nooit verloren” in de Lek en Huibert Kroniek No. 2 van mei 2002 wiekten mijn gedachten over naar het begin van de dertiger jaren van de vorige eeuw daar ik toentertijd een van de jongste spelers van de L.V.V. (Lexmondse Voetbal Vereeniging) was.
L.V.V. werd omstreeks 1930 door jongens van de Openbare Lagere School opgericht met als animator Alewijn Versluis, zoon van Jantje Versluis-Boef, die een kruidenierswinkel in de Dorpsstraat dreef.
Voor die tijd werd gevoetbald op de Uiterwaarden, maar dat was alleen mogelijk in de wintermaanden. In de lente, zomer en herfst werden wij door de boeren weggejaagd.
Omstreeks 1930 kwam er voor korte tijd een veldje vrij, dat bestemd was voor de aanleg van de Nieuwe Rijksweg, waardoor het dorp ontlast werd van veel doorgaand verkeer. Het werd “de woestijn” genoemd.
Mijn oom Henk Brokking bouwde daar later zijn bakkerij annex kruidenierswinkel. Eind 1930 werd van Henk Rietveld een gedeelte van de uiterwaard gehuurd, gelegen bij het Fort, één van de oudste woongemeenschappen van Lexmond.
Het veld stelde weinig voor. Het voldeed niet aan de voorgeschreven afmetingen van de voetbalbond en was hobbelig.
Geld om te egaliseren was er niet en van subsidie van de gemeente was toentertijd nog geen sprake. Wij raakten ook nog al eens ballen kwijt in de met liezen en riet begroeide Oude Haven.
De huurprijs was fl. 75,00 per jaar. Op zondag mocht niet gevoetbald worden. Accommodatie om je te verkleden was er niet. Toch werd enthousiast gevoetbald. M.V.V. uit Meerkerk kwam regelmatig op bezoek met o.a. als bekende speler Maarten Schakel, verzetsheld, oud-Burgemeester van Noordeloos, Hoornaar en Hoog-Blokland en oud Tweede Kamerlid, inmiddels enkele jaren geleden overleden.
Bekende spelers uit die tijd waren Alewijn Versluis, linksbuiten, Jan Molenaar, midvoor, Floor Veen, kon ontzettend hard lopen, Arie Versluis, subliem in het nemen van corners, Henk Brokking had veel te grote voetbalschoenen en was de schrik van keepers met zijn effectballen, Jo Schrijvershof, een goede achterhoedespeler, Janus de Jong, een van de betere spelers, Jan Stravers, keeper, Andries Stravers, Henk Brokking Hzn., goed in de middenlinie, Aart Bubberman, een rap spelertje, en mijn persoon, eerst achterhoede-speler en later doelman.
Voor zover mij bekend zijn Alewijn Versluis, Jan Molenaar, Arie Versluis, Jo Schrijvershof, Janus de Jong, Jan Stravers en Aart Bubberman reeds overleden.

De L.V.V. was geen lang leven beschoren, veroorzaakt door de grote wereldcrisis van de dertiger jaren. Ook in Lexmond heerste malaise. Veel arbeiders waren werkloos en ook de middenstand moest de broekriem aanhalen. De toch al geringe financiën liepen terug en in 1934 ging de L.V.V. ter ziele.
In 1945 werd door enkele oud-spelers en met medewerking van dokter Schukking Kool en Kees Vink, “Lekvogels” opgericht.
Zelf heb ik maar enkele wedstrijden als keeper meegespeeld, daar ik begin oktober 1945 naaar Nederlands-Indië vertrokken ben.
Zelf ben ik echter altijd als keeper blijven voetballen, niet in clubverband, maar in schoolelftallen en in het bedrijfsvoetbal. Ik heb gespeeld in Penang, Malaysia, in Hollandia op het voormalig Nieuw Guinea, in Jakarta, in Bandjermasin op Borneo en vanaf 1950-1957 in Makassar op Celebes in het bedrijfselftal van mijn werkgever Internatio. Vanaf 1951 was ik de enige blanke in het elftal.

Naschrift:

Na het overlijden van Henk Brokking in 2003 is de schrijver van dit artikel nog de enige speler van het eerste elftal van L.V.V. die nog in leven is.

Verzoek redactie:

Wie weet er nog meer van de L.V.V. of heeft nog ‘documenten’ hiervan? Zie ‘Van de Voorzitter’.