KRONIEK
2005-3
Herinnering aan een voetbalwedstrijd
A.M. de Jong Fzn.
Als oud-inwoner van Lexmond -wat ik met enige trots en nostalgie schrijf- lees ik met interesse de Lek en Huibert Kroniek. In het nummer van mei 2004 stond een wetenswaardig artikel van Henk (van Willem) Stravers over de L.V.V., waarbij ook de oprichting van “Lekvogels” wordt gememoreerd.
Ingaande op de uitnodiging van de redactie is het misschien wel aardig te melden, dat er in de voorzomer van 1945, voorafgaand aan de oprichting van “Lekvogels”, een voetbalwedstrijd is gespeeld tussen een Lexmonds elftal en een team van Canadese militairen.
Kort na de bevrijding, 5 mei 1945, sloeg een eenheid Canadese militairen de tenten op in Kortenhoeven, langs de Nieuwe Weg tussen de hoofdrijbaan en de parallelweg.
Er ontstond al gauw contact tussen nabij wonende Lexmonders en onze bevrijders.
Zo was bij de familie Heiltje de With-Rietveld, soldaat Harry Tenaka, die in 1995 nog als eregast de officiële plaatsing van het monument heeft bijgewoond, een regelmatige bezoeker. En bij ons, aan de Kortenhoevenseweg 73, kwam soldaat Ken Dixon.
Als jongens vonden we het natuurlijk interessant om contact met de Canadezen te hebben, vooral als je verder niets om handen had, zoals ik: mijn school (de HBS in Gorcum) was nog gesloten. En je kon je mondje school-engels uitproberen.
Het zal eind mei ’45 geweest zijn, dat enkele Canadezen me vroegen waar ze konden zwemmen. Met een man of tien gingen we naar de Lek. Twee dingen zijn me daarvan bij gebleven: de Canadezen waren blijkbaar gewend aan koud water en ze zwommen allemaal zonder zwembroek. Uit de groep zwemmers kwam de vraag of er in ons dorp gelegenheid was om te voetballen en of er een team als tegenstander wilde fungeren.
Er was geen voetbalclub, maar enkele Lexmondse spelers waren lid van Brederodes in Vianen. Met een van hen -wie, weet ik helaas niet meer- is er toen contact gelegd. Met als resultaat in elk geval één wedstrijd. Ook de volledige samenstelling van het Lexmondse team herinner ik me niet meer, maar wel dat er meerdere spelers uit de vroegere L.V.V. meededen.
De Canadezen bleken pittige spelers. Na wat vriendelijke woorden over en weer bij de toss, motiveerde de sergeant/aanvoerder zijn mannen met een overluid “everybody takes a man!” Wat toch goed klonk; het waren onze bevrijders.
De uitslag van de wedstrijd is me niet bijgebleven. Wel de plezierige sfeer. En de ontmoeting heeft bijgedragen aan de oprichting van de nu 60-jarige “Lekvogels”.