De herbergiers
Walter van Zijderveld
Het adres zegt u waarschijnlijk niet veel, maar dat is van het witte boerderijtje, ook wel het Maagdenhuis genoemd, dat in mei 2007 is afgebroken. Ons lid, de heer Th. van Hoof, die samen met M. Dwarswaard, molenaar is op de Vlietmolen langs de Oude Zederik, vond tussen het puin enkele bijzondere stenen. Het boerderijtje was opgetrokken uit rode stenen 16,5 x 8,5 x 4 cm, die handgebakken zijn. Op één steen zijn de poot-afdrukken van een dier, vermoedelijk een hond, te zien. Dat beest moet dus over de gevormde steen zijn gelopen, voordat deze werd gebakken. Dat bakken is misschien op de uiterwaard gebeurd, maar mogelijk ook vlakbij het boerderijtje toen het werd gebouwd.
Een andere steen is nog veel interessanter. Daarin is het jaartal 1729 gegrift, voordat de steen werd gebakken. Dat betekent dat in dat jaar de steen is gebakken en men mag aannemen ook het jaar dat het boerderijtje werd gebouwd. Met andere woorden, Lexmond is opnieuw een bijna driehonderd jaar oud gebouw, dat nota bene sterk beeldbepalend was voor De Laak, kwijtgeraakt. Sommigen zullen er niet om rouwen, maar velen wel. Ook hier
heeft het economisch belang gezegevierd over het historische belang en de kwaliteit van de leefomgeving. Het volgende slachtoffer? Wanneer het aan het college van B&W ligt wordt dat de stal/schuur naast de boerderij De Laak 27, tot voor kort eigendom van J.J. de Vor.