De keuze van Anton Haag: de polder Neder-Boeicop

Naam: Anton Haag (met Astor)

Geboren: 2 april 1953 in Hei- en Boeicop

Woonplaats: Hei- en Boeicop

Vader: Joop Haag, Nieuwland

Moeder: Annie Oosterom, Lexmond

Zicht op de polder Neder-Boeicop.

Waarom deze keus?

,,Dat is niet zo moeilijk. Ik ben in de polder geboren en opgegroeid. Het is er prachtig, zo weids en toch heel afwisselend. Met open gedeeltes en veel water, en dan weer bossen en grienden. Ik speelde er vroeger en verveelde me nooit. Vóór de ruilverkaveling kende ik er elke kamp, elke sloot, elk hek. Alles had toen ook een naam. Nog kom ik er vaak en graag. Om te jagen of soms gewoon voor de rust.” Anton Haag en partner Wil zijn bekende Heicoppers. Gastvrij, want ze zijn immers de vrijwillige beheerders van verenigingsgebouw Internos aan de Nieuweweg. Meestal houdt Anton zich bescheiden op de achtergrond. Dat compenseert hij dan wel, als hij met veel lawaai op zijn quad door het dorp raast.

Wat betekent de polder Neder-Boeicop voor u?

Voor Anton Haag is Neder-Boeicop zijn tweede thuis. Soms ook letterlijk. ,,Ik heb er een oude caravan staan. Ik vind het heerlijk om daar te zitten, de rust te ervaren en naar vogels te kijken en luisteren.’’ Trots toont hij een mooi vogelboek mét geluid. ,,Mooi hè.’’

De kavels in de polder zijn nat en alleen geschikt voor veeteelt. Het is een rijk vogelgebied met weidevogels als grutto en tureluur. ,,Maar ik zie wel steeds meer ooievaars. Die rukken op. En reigers. Meestal de blauwe, soms een zilverreiger en een enkele keer de purperreiger. Met zijn allen vangen ze wel erg veel kuikens weg.’’ De balans in het gebied brengt Anton Haag op het onderwerp jacht. Gek als hij is op de polderdieren, waakt hij ook over het beheer. Hij heeft een reeks vergunningen om te mogen jagen op bijvoorbeeld hazen en ganzen. ,,Meestal reageren we pas als de boeren klagen. We jagen in een groep van zo’n twaalf, dertien man, met acht geweren. Alles is aan strenge regels gebonden. Naar mijn mening soms te streng. De regulering is hier en daar wat doorgeschoten.’’ ,,Op het ogenblik zitten er veel hazen. Als je ’s avonds het licht erop zet, kan je ze goed tellen. Tien tot vijftien hazen kan, maar er zitten er nu tussen de twintig en vijfentwintig.’’

Ronnie Hendriks

 

De keuze van…

Walter van Zijderveld:
de haven van Lexmond

Stef de Ridder:
het uurwerk in de toren van Lexmond

Peter Kleppe:
de zonnewijzer van de woningbouwvereniging

Marjan van de Graaf:
de treurwilg met een ziel

Amel de Wit:
sportcomplex Het Bosch

Wim van Honk:
het rechthuis van Lakerveld

Marianne Wittebol:
de polder Achthoven

Jan Schaafsma:
de pomp van Jan Holl

Ronnie Hendriks:
de kastanje van Jan van Hemert

Jan Verhoef:
het stiggie met de knotwilgen

Henk de Vaal:
de bevlogenheid van opa De Vaal

‘Juf’ Janny Nobel:
de School met de Bijbel

Mevr. A.B. den Besten-De With:
de hoge bomen van Lakerveld

Peter de Pater:
de vlucht van Ivan Hollomon

Herman Molenaar:
de omroeper van Lexmond

Bas de Groot:
de buurtschap Achthoven

Piet Westerhoud:
buurtschap Zwaanskuiken

Ida Schep-Bosch:
een kledingschat op zolder

Henk de With:
de Gregoriushoeve in Lexmond

Anton Haag:
de polder Neder-Boeicop

Jan de Jong:
de afgetopte molen

Lies Bassa:
de eindeloze polder

Cees Spek:
de levendige Dorpsstraat

Wilco den Hartog:
de meesterswoning

Rinus Langerak:
de Zipkaai

Marry van Zessen:
de kersenboomgaard

Elbert van Wijk:
de parochietuin

Arie van der Zouwen:
de Lekdijk