Waarom deze keus?
Walter van Zijderveld heeft veel onderwerpen onderzocht en beschreven, maar er is voor hem maar één keus. ,,De haven van Lex-mond,’’ zegt hij beslist. ,,Dat is voor mij een heel bijzondere plek. Ik heb daar, sinds ik in Lexmond woon, veel mee te maken gehad.’’ In de keus voor het haventje komen voor de erevoorzitter veel zaken samen. Waterwerken en havenbouw waren belangrijke elementen binnen zijn vakgebied, water en schepen vormen zijn passie én de vernieuwing van de haven mag hij voor een belangrijk deel op zíjn conto schrijven. Over de geschiedenis van de oude haven van Lex-mond was eind jaren ’70 niet veel bekend. Van Zijderveld dook daarom in het gemeentearchief, wat resulteerde in een klein boekje. Het betekende een keerpunt in zijn leven. Sindsdien onderzoekt, beschrijft en publiceert hij regionale historische onderwerpen en vestig-de hij daarmee zijn naam als auteur.
Wat is de geschiedenis van de haven?
,,Anders dan de naam doet vermoeden, gaat het hier om de nieuwe haven van Lexmond, die geopend werd in 1887. Economisch van belang voor de aanvoer van steenkool (o.a. voor het stoomgemaal), turf en bouwmaterialen en de uitvoer van bieten en andere agrarische producten. In de loop van de jaren verloor de haven zijn functie.’’ Toen Van Zijderveld in Lexmond kwam wonen, werd hij lid van jachthavenvereniging Bolsweerd. ,,De haven was kort daarvoor voorzien van een langssteiger. Ik heb het bestuur geprobeerd warm te krijgen voor een uitgebreidere renovatie. ‘Doe het zelf maar’, was min of meer de reactie met het gevolg dat ik binnen de kortste keren voorzitter was.’’ Na enkele jaren van heftige discussies met de autoriteiten, vele brieven en keihard klussen kon de haven op 20 juni 1981 in de huidige vorm worden geopend.’’
Wat betekent de haven voor u persoonlijk?
,,Het geeft grote tevredenheid dat het is gelukt de haven te vernieu-wen. Het was een lang gevecht voor de haven, maar ook voor het onderkomen voor de vereniging en de winteropslag. Dat koste veel tijd en zweetdruppels. Het hielp me dan om ’s avonds met mijn boot tegenstrooms het water op te gaan en dan zonder motor terug. Die rust is onbeschrijfelijk mooi.’’
Ronnie Hendriks