De eindeloze polder Neder-Heicop
Het is een geliefde plek voor fotografen, een betoverend gebied voor de vele wandelaars en het is de plaats waar Lies Bassa – de Jong zich letterlijk thuisvoelt: de polder Neder-Heicop. En meer precies nog het deel waar de Nederheicopperwetering het polderland doorsnijdt. ‘De eindeloze polder’ noemt ze haar keuze. Voor haar een historische plek waar verleden en heden samensmelten.
Waarom deze keuze?
,,lk ken veel mooie plekken, en ook prachtige gebouwen. Maar de plaats die direct bij me opkomt, is de polder. De eindeloze polder. Hier kom ik vandaan, hier ben ik opgegroeid. De polder boeit me altijd, in goede en slechte tijden.” Lies groeide op aan de Hei- en Boeicopseweg in een boerengezin met zeven kinderen. ,,Ik ben een echte boerendochter. Ik ging vaak met mijn vader mee. Ik vond dat heerlijk. Mee melken, of de polder in om te helpen bij de hooibouw of bij het plaatsten van een nieuwe heining. Nee, geen slootjespringen of andere avonturen. Ik was niet zo’n wilde.” Lies de Jong is getrouwd met Dirk Bassa – ze hebben vijf kinderen. Het paar woont aan de Huibertweg, midden in het weidse polderland. Hun melkveehouderij is een echt familiebedrijf. Met meerdere gezinnen Bassa werken en leven ze op de boerderij. ,,Ja zeg dat wel. Het is hier echt een Bassa-enclave.”
Wat is er zo bijzonder aan de polder?
,,Er veranderen zo veel dingen. Je verandert zelf ook. Maar de polder is altijd dezelfde gebleven. Misschien niet letterlijk, maar wel zoals ik de polder ervaar.” ,,En zeg niet dat het stil of saai is. Integendeel, de polder biedt zo veel, als je er oog voor hebt. Aan de geur en de kleur kan je zien welk tijd van het jaar het is. De verschillende planten en dieren. Mij verveelt het nooit.” Een bijzondere plek voor Lies is een bruggetje over de Nederheicopperwetering. Ze kwam er vroeger vaak en nog komt ze er graag om te genieten van de rust en het uitzicht. Links de boerderij, rechts het dorp en verder overal polder. ,,Als kind ging ik op de brug liggen en keek ik met toegeknepen ogen naar het kroos. Dan veranderde de brug in een boot en ging je varen, varen door mijn polder.”
Ronnie Hendriks