De kersentent van Van Zessen.
De kersenboomgaard
In de jaren 50 waren er heel wat kersenboomgaarden in Lexmond, herinnert Marry zich. Achter de boerderij van haar ouders in Lakerveld, bij Van Buuren, Rietveld en Verweij aan de Nieuwe Rijksweg, bij Lou van Bergeyk aan de Kortenhoevenseweg en bij Alewijn van Dijk op Achthoven. Nu is er alleen nog één langs de Nieuwe Rijksweg bij Van Tienhoven.
Waarom deze keus?
De boomgaard brengt mooie jeugdherinneringen bij Marry boven. De boomgaard was niet van henzelf maar de kersentijd was voor de kinderen Van Zessen toch een leuke tijd. Het waren hoogtijdagen waar naar uitgezien werd. Er was ineens veel activiteit en een komen en gaan over de sticht (het pad op het erf van de boerderij). De drukte begon al voor de kersentijd met het ‘heuen’: vogels, vooral spreeuwen, werden dan weggejaagd. ,,Bussen werden bij elkaar gebonden met een touw eraan. Of er werd met een ratel op en neer gelopen,” zegt Marry. ,,Dat deed Klaas van Oort. Als het warm was liep hij op blote voeten te ratelen en te schreeuwen. Als kind blijven die blote voeten je bij. Tegen de pluktijd was hij helemaal schor. Klaas zong ook vaak: Het zonnetje gaat van ons scheiden. Ik zou dat liedje wel eens van hem geleerd kunnen hebben. Zodra het plukken begon kwam er nog meer volk. Er was dan altijd vertier. Uit school holde je naar huis. Het eten kon wel wachten, we wilden snel de boomgaard in en de kersen rapen en eten die op de grond lagen. Kersen waren toen ook al duur, dus die kreeg je niet zo vaak. En het maakte je als kind dan niets uit of die kers op een droge vlaai lag.”
Wat betekent de kersenboomgaard voor u?
,,Voor ons als kinderen was het een geweldige tijd. Mijn ouders vonden het niet zo erg dat al dat volk over de sticht liep, maar een beetje onvrij vonden ze het wel. En ja, als zaterdags het grind geharkt was, werd er weer over gelopen en gereden. Dan lag het erf er zondags wat minder zondags bij.” Marry herinnert zich ook het wecken. Van die dure kersen weckte haar moeder elk jaar tien potten. Dan mocht Marry de steeltjes eraf halen. Een tijd waaraan Marry graag terugdenkt. Op bovenstaande foto is het kersententje te zien dat bij Van Zessen vóór aan de weg stond bij Lakerveld 32/34. In de tent staat Piet van Zessen van ome Pauw uit Ameide. De foto is in 1949 of 1950 genomen. Voor Marry is de foto speciaal. Het is de enige foto waarop het hek is te zien dat haar ouders hadden neergezet om de kinderen bij de weg vandaan te houden. Lakerveld was altijd al een ‘drukke weg’. Het was de doorgaande weg (Amsterdam-Parijs, aangelegd door Napoleon) en ging via de pont in Gorcum naar het zuiden.
Marianne Wittebol